Dag 15

Vandaag staat de Sani Pass op het menu, in het verslag van gisteren gaf ik globaal aan wat we volgens de verhalen kunnen verwachten, we zijn benieuwd.

Het is 7.00 uur en we zijn onderweg, eerst met de bus naar Underberg en daar stappen we in de Jeep voor de tour. Vanmorgen liepen de bavianen letterlijk langs de voordeur, we waren vroeg wakker omdat deze jongen de wekker een uurtje te vroeg had gezet, daar was Yvonne niet zo blij mee.

Met 9 personen in de Jeep begint de tocht, de eerste kilometers gaan prima over de verharde weg maar dan stopt dat ineens en rijden we over een zand annex modderpad met links en rechts een kuil,nog steeds niet veel aan de hand dus.

Als we de mist in rijden wordt de weg steeds slechter en kan je het nauwelijks nog een weg noemen, het zand maakt plaats voor rotsen en we hobbelen werkelijk alle kanten op. Als we bij de grens komen Zuid Afrika uit laten we stempels in ons paspoort zetten en vervolgen we de trip in niemandsland. Het is wel duidelijk dat het niemandsland is want niemand heeft iets aan de weg gedaan en hij wordt met de meter slechter. Als we boven de 2200 meter komen zitten we boven de wolken en is het uitzicht adembenemend. Boven op de top van de Sani Pass op 2830 meter is het erg koud en staat er veel wind. We stoppen daar omdat we daar weer stempels krijgen want we treden Lesotho binnen. Opvallend is dat er op de Lesotho kant een compleet nieuwe weg is aangelegd een schitterende weg met vlak asfalt. Bij de grenspost is de hoogst gelegen kroeg van Afrika we zien sneeuw liggen op de bergen en er hangen ski's aan de muur van de kroeg ter decoratie er wordt warme chocomelk besteld en ik neem voor de vorm en de sfeer een gluhwein.

We vervolgen onze weg Lesotho verder in en bereiken het hoogste punt van deze trip op 3250 meter, op de terugweg zullen we daar even stoppen en zicht is nu niet goed genoeg. Uiteindelijk stoppen we bij een dorpje in Lesotho waar ons een kleine kennismaking met een medicijnvrouw en een dans voorstelling staat te wachten. Daarnaast krijgen we brood aangeboden en zelf gebrouwen bier dat was goor, erg zuur en niet te drinken maar wel gedaan.

Na het bezoek leggen we dezelfde weg terug af we stoppen op het hoogste punt voor foto's en daarna de grens weer over waarna we aan de afdaling beginnen nu met zicht. Mijn god wat een reis, hele diepe afgronden, een uitermate slechte weg maar een geweldige ervaring. Rond 17.30 uur zijn we terug in Underberg en stappen we bij Freddie in de bus voor onze rit terug naar de Lodge we zijn moe maar voldaan en hebben besloten direct te gaan eten want als we eerst naar ons huisje zouden gaan is de kans groot dat we daar niet meer wegkomen.